AFS weekend

Deze week hadden we op dinsdag, vrijdag en zaterdag een basketball toernooi in Emporia. We speelden in het gebouw van de universiteit, wat veel groter was dan die van de high schools. Dinsdag speelden we Northern Heights, maar zijn verloren. Woensdag en donderdag hebben we dan moeten trainen. Op donderdag was er een worstel wedstrijd in Mission Valley en heb ik vrienden van me teruggezien. Vrijdag hebben we verloren tegen The Falcons en daarom moesten we zaterdag om 9u spelen wat betekende om 6u opstaan. Om dan toch te verliezen. Lang weekend. Zondag heb ik gelukkig kunnen slapen en daarna zijn we naar Abbi's nicht gegaan en met haar naar Olive Garden gaan eten. Dat was echt een machtig restaurant, voor diegenen die naar de VS gaan zeker een aanrader. Je krijgt er breadsticks en sala gratis en in ons geval een gratis voorgerecht omdat ze ons moesten verplaatsen van tafel. Je kunt er vooral goed Italiaans eten. Daarna zijn we gaan shoppen en we zijn een winkel tegengekomen met allemaal ball jurken. Ik dacht dat ik in Disneyland was!
De volgende week hadden we geen wedstrijd op dinsdag (normaal hebben we altijd wedstrijden op dinsdag en vrijdag), dus dat betekende een hele week trainen. Ik had daar echt geen zin in, maar gelukkig hadden we tamelijk vroeg gedaan. Op woensdag hebben John (gastbroer) en zijn vriend Randy me bijna vergeten 's ochtends. Gelukkig dat Randy een luide auto heeft en ik nog op tijd naar buiten kon lopen. Donderdag moest ik niet trainen omdat ik een AFS weekend had en al op donderdag naar mijn weekend gast gezin om niet vroeg te moeten opstaan op vrijdag. Ik verbleef bij Naomi en haar normaal gast gezin. Naomi is van Japan en woont in mijn regio, wat betekent dat we elkaar telkens zien tijdens korte AFS ontmoetingen. Haar gastvader had een groot boek vol met kaarten en ik heb er mijn land en stad in aangekruist met mijn naam en jaar bij. Vrijdag heb ik alle uitwisselings studenten ontmoet. Ik heb Karen teruggezien en heb voor het eerst in 5 maand face-to-face Nederlands (Brugs) kunnen babbelen. Daarna hebben we de universiteit van Washburn bezocht. Ze hebben uitleg gegeven en ons rondgeleid op de campus. Ze hebben hier een supergrote gym, bib, football veld, ... Alles is gratis, maar je inschrijvingsgeld is dan ook superhoog. We zijn ook naar de afdeling Moderne Talen gegaan en kregen uitleg van de Franse leerkracht die van Frankrijk was. We hebben met haar Frans, Engels en Duits gesproken. Ook met de andere uitwisselings studenten heb ik andere talen kunnen spreken of toch naar toe kunnen luisteren. Het was superleuk om al die talen en andere culturen rond je te hebben. We hebben ook een les kunnen bijwonen en het ging over de Franse revolutie. Het was net of ik les had in het Belgisch middelbaar. Niet erg moeilijk. Tijdens het afscheid van Washburn werden er beurzen uitgedeeld en de duurste ging naar een gast van Oostenrijk. Hij wou helemaal niet naar Washburn gaan en mocht een andere naam trekken. Hij trok een meisje van Noorwegen en dan een van Duitsland voor hij een Amerikaan trok. Het was grappig. Ik ben er vrienden geworden met Ayin, een meisje van Chili en heb de derde Belg in Kansas ontmoet, maar hij was van Wallonie dus ik kon jammer genoeg geen Nederlands met hem spreken. We hebben dan ook The Capital gezien, waar de senaat zit. Een deel van de AFS'ers (groep 2) heeft er de senator gezien. Ik zat natuurlijk in groep 1 en moest het doen met een folder met zijn foto op. Het leek ook op een museum, want het hangt er vol met schilderijen. 's Avonds gingen we terug naar ons tijdelijk gastgezin. Er bleef nu nog een ander meisje slapen bij Naomi. Haar naam is Svenja en ze is van Duitsland. Samen zijn we Naomi gaan ophalen op school. Ze was eerder vertrokken omdat ze moest trainen voor een musical op school. Ze gaat naar Washburn. Jammergenoeg was er niet genoeg tijd om haar school te zien. Svenja heeft ons 's avonds 2 nieuwe kaart spelletjes geleerd. We hebben foccacio brood als avondmaal. Ik was helemaal vergeten hoe lekker ik dat vond. Plus we kregen brownies! Zaterdag ochtend hebben we typische AFS babbels gehad en daarna kregen we (pepperoni) pizza als lunch plus chocolade koeken en m&m koeken. Ayin at de koeken maar haalde de chocola eruit. Wie houd nu niet van chocola!? Wel behalve mijn vriendin Addie. Daarna gingen we naar het Kansas museum, waar we een papier moesten invullen erover. Dat was dom, maar het was een mooi museum. Vooral de oude trein was machtig. Voor diegenen die facebook hebben; die foto van mij in een trein, is van in het museum, ik ben niet op reis geweest met een trein, want in het echte leven gebruiken Amerikanen amper treinen. Toch zeker wat passagiers treinen betreft. De rest in de foto is mijn groepje waarmee we het papier moesten invullen. De jongen in de rode pull is Thomas en hij is de derde Belg in Kansas, maar hij is van Wallonie dus we konden geen Nederlands praten. Hij schreef onze namen op het papier, maar toen hij mijn en Karens naam wou opschrijven, schreef hij gewoon the flemish. Ik vond het dom dat hij niet gewoon de belgen opschreef of zoiets! We moesten dan vroeger vertrekken dan voorzien omdat er een trouw binnenkwam. Blijkbaar komt het vaak voor dat er fotos voor een trouw worden getrokken bij de trein. Daarna kregen we tijd om te shoppen in Topeka, maar aangezien ik dicht bij Topeka woon en daar vaak ga, was het voor mij niet zo speciaal. Karen en Ayin daarintegen waren heel enthousiast omdat ze in Goodland niet zo'n groot shoppingcenter hebben. Ik heb mijn eerste gebroken nagellak gekocht. Zo een dat je over een laag nagellak moet leggen en die dan vanzelf breekt. Echt cool! Toen ik daarvoor betaalde met Ayin naast me, vroeg de kassierster waar we vandaan kwamen omdat ze had gemerkt dat er een invasie van buitenlanders was. Ze had ook al kennis gemaakt met Asger, die van Denemarken. Het was grappig. Mijn tijdelijke gastmoeder is ons dan komen halen en we zijn naar de Kansas shop geweest, maar meer dan KU, K-state en 'The wizard of oz' dingen waren er niet. Eenmaal thuis had Naomi's gastvader kip en salade met kaas gemaakt. Heel hoogstaand, maar niet bepaald mijn ding. Het desert daarintegen ... eclairs! Zondag moesten we afscheid nemen om 8 uur in de morgen. Beth was er al en we gingen bijna vertrekken toen Karen en Ayin aankwamen! Dus gelukkig heb ik nog afscheid van hen kunnen nemen. De rest van de dag hebben we op de boerderij doorgebracht. Ik mocht weer paardrijden en zelfs galoperen.